Ontwikkeling en groei

De fotografeersessie was er vandaag een die getypeerd werd door tegenstrijdigheid. Ik die met de knieën en ellenbogen op de grond lag om het juiste standpunt te zoeken. Om te trachten de sfeer van de stille groei en ontwikkeling vast te leggen.
En ik begeef me op die manier eigenlijk als reus in een kabouterwereld van kiemende plantjes en heel jong gras en kleine bloemetjes.

De kinderen om me heen waren heel wat minder stil maar ik wilde me er eigenlijk voor afsluiten. Al kan dat natuurlijk niet als moeder en verantwoordelijke volwassene zijnde.
Maar die hele tuin is een weldaad; ook op een dag als vandaag. Dag van de ‘Royal Wedding’ van William en Kate overigens. Kate was mooi vandaag. Maar die akelei in mijn voortuin die is een stevige concurrent in schoonheid.

Created with flickr badge from softsea.
Written by Carina Hermse
Posted in Tuin | Leave a comment

Tweede Paasdag

Buiten zitten in de zon (ik hou van zon), boekje lezen, spelen met de iphone, Sprookjesboom koekjes bakken met dochter, foto’s maken van de tuin, met de gieter de tuin rond gaan. Het tempo gaat een beetje omlaag deze dagen. Ik voel me er gelukkig bij, want ik hou van dit trage leven.

Elke dag kijken we eerst of er al wat omhoog is gekomen in onze gezaaide bakjes. En het begin is er! De lathyrus komt omhoog en de zonnebloemen en de eerste blaadjes oostindische kers zijn er ook al.

Created with flickr badge from softsea.
Written by Carina Hermse
Posted in Tuin | Tagged , | Leave a comment

Een seizoen in de tuin

Mijn tuin is een oude liefde van mij. Er was een tijd dat ik elke ochtend eerst de tuin in ging om te kijken of er iets gegroeid was.
In de afgelopen jaren is mijn tuin verwaarloosd. Waarschijnlijk kreeg ik andere prioriteiten. Veel planten verdwenen er daarvoor in de plaats kwam voornamelijk…zevenblad.

Maar ik heb mijn oude liefde hervonden. Eigenlijk vorig jaar al maar nu is het nog vroeg in het seizoen. Een groot verschil met vroeger is dat ik er nu niet meer zoveel geld aan te besteden heb. Dus ik heb ervoor gekozen om veel te zaaien.

Ik ga een logboek bijhouden over de tuin. Met foto’s genomen van tijd tot tijd.
De tuin achter is een halfschaduw- tot schaduwtuin, de tuin voor is een kleine, meer zonnige tuin op zanderige grond.

Created with flickr badge from softsea.
Written by Carina Hermse
Posted in Tuin | Leave a comment

Ik denk aan mijn moeder

Soms is het erg te sterven

soms is het erg te sterven
en soms toch ook weer niet
soms moet je verschrikkelijk lachen
en soms barst je van verdriet
soms maak je een cynisch grapje
omdat je alles donker ziet
soms houd je iemand voor het lapje
een speels contact en je geniet
soms wil je luidkeels zingen
of zing je een weemoedig lied
soms wil je analyseren en denken
soms beminnen verder niet

altijd houd je van de krekels
en van de volle maan
je ruikt lavendel en wilde rozen
en hoort lieve woorden aan

je voelt het strelen van de wind
met je lot begaan
je voelt
dat vertederende vuur in jou
in alles op te gaan

Marina San Giorgi

Negen jaar geleden, op twee september is mijn moeder overleden.
Die laatste week was het prachtig weer; dat kan ik me nog goed herinneren.
Net zoals het nu, vandaag, ook is eigenlijk.
Eerlijk gezegd heb ik niet echt iets met de stervensdatum.
Misschien klinkt dat vreemd.
Ik was bij mijn vader en we hebben de exacte datum opgezocht want er was twijfel of het nu 2 of 3 september was. Andere dingen zijn me precies bijgebleven. De stille zondagochtend die het was. Dat ik net naar beneden was gegaan om mijn vader te halen omdat het moment was aangebroken. Het bosje freesia’s dat ik had meegenomen voor mijn moeder toen ze op haar stervensbed lag. Ze was er niet meer zo bij maar aan haar blik toen ze de bloemen zag weet ik nu nog dat het goed was dat ik ze heb meegenomen voor haar toen. Freesia’s, gele, waren mijn moeders lievelingsbloemen.
Op zoek naar het bidprentje vonden we het boekje van Marina San Giorgi dat mijn moeder heeft gekocht toen ze ziek was. Zij heeft daar toen heel veel aan gehad.
Het bovenstaande gedicht heb ik op haar begrafenis getracht voor te lezen. Dat lukte niet.
Ik was acht maanden zwanger.

Dit staat op de achterflap van het boek:

“Marina San Giorgi (1944-1993),
echtegenote van Paul Nouwens, is haar leven lang bezig geweest met onderwijs, communicatie en taal. Na diverse maatschappelijke functies begon zij haar succesvolle talenschool in Rotterdam. Daar werkte zij aan haar wens om een pluriforme samenleving door taal een brug te vormen tussen mensen. Tijdens haar ziekte, die haar uiteindelijk fataal werd, is zij begonnen met het schrijven van gedichten en teksten. Uit de indrukwekkende oogst die zij achterliet, werd voor dit boek een bloemlezing gemaakt.”

Written by Carina Hermse
Posted in leven, Schoonheid | 1 Response

QR

qrcode

Written by Carina Hermse
Posted in leven, Schoonheid | 1 Response

Beginnen

Beginnen is moeilijk. Hoe langer het geleden is, hoe moeilijker het wordt. En in mijn geval was het heel erg lang geleden.

Vanmiddag liep ik trots in de stad naar de de Albert Heijn met in mijn plastic tasje een nieuw schetsboekje met mooi niet te glad papier, een dummy, een elektische puntenslijper en een paar 2b potloden en een sanguine potlood.
Ik weet niet of jullie dat heerlijke gevoel kennen van het uitkiezen van nieuw materiaal en dan daarna met de buit naar huis te gaan. Maar ik vind het een heerlijk gevoel.

Ik kwam een kunstenaar tegen die ik ken. Ik zag hem naar mijn tasje kijken en hij glimlachte me toe. Ja ja, ik loop met een tasje van de Kwast. Ik voelde me gelukkig.
Op de tafel ligt een vers aangemaakte homp klei in plastic verpakt te wachten. In de emmer op de grond een blok van tien kilo grove zwartbakkende chamotte in water.
Ik maak elke dag een to do lijstje aan en ik zorg er voor dat ik alle taken kan afvinken.

Dat geeft mij energie. Ik weet dat ik het ga doen.

Written by Carina Hermse
Posted in leven | Tagged | 1 Response

Op een mooie Pinksterdag…

Zo’n zeldzame dag als vandaag waarop je helemaal tot rust komt.
De ramen en de deuren open, de jalouzieën ritselen zachtjes door de wind, de poezen liggen op de tuintafel, ik hoor in de verte de salsa muziek van de bovenbuurman. Dochter die buiten speelt op het plein en naar binnen stormt met de mededeling dat ze later ‘kleister’ gaan worden. Net als haar mama. Ze weet het nu zeker.
Ik heb wat klusjes gedaan waar ik eigenlijk tegen op zag. Maar nu zijn ze af en dat draagt dan weer bij tot een gevoel van rust.
Voor ik vanavond voor televisie me ga amuseren met bijvoorbeeld een meisjesdroom programma als Next Top Model ga ik nog even een Ta Da lijstje maken.
De fruitsalade staat inmiddels te wachten in de keuken, de aardappeltjes hoeven alleen nog maar even te worden gebakken. De lunchpakketten worden straks alvast voorbereid om een zo rustig mogelijke start te creëren. Het heen en weer schrift wordt ook nog ingevuld.
Morgenvroeg ben ik er weer klaar voor maar nu heb ik nog vakantie.

Written by Carina Hermse
Posted in leven | Tagged | 1 Response

Mijlpaal

Vandaag was het moment ineens daar dat ze naar me toe kwam en ze vroeg me:
“Mama? Zeg eens eerlijk:
Koopt Sinterklaas de cadeautjes of koop jij die?”

Pats, daar is dan dat moment dat ik nog zo lang had willen uitstellen. Ik moest haar uitleggen dat ik de cadeautjes had gekocht. Ik vertelde over het geheim van Sinterklaas.
De tranen sprongen me in de ogen en ik probeerde ze uit alle macht tegen te houden. Wat niet lukte.

Ik legde uit dat je Sinterklaas eigenlijk kunt zien als een soort sprookje; een soort toneelstukje ook waar alle grote mensen en grote kinderen aan meedoen. En ik heb haar uitgelegd hoe zij daar vanaf nu aan mee kan doen. Meedoen aan het geheim van Sinterklaas.

Ik hoop dat ik de kans ga krijgen om mooie nieuwe herinneringen voor Anthe te gaan maken het komende jaar.
Nadat ik het had uitgelegd en verteld had over het omhelsde ze me en lag zo enige minuten in mijn armen. Dat gaf mij de gelegenheid om de tranen uit te laten druppen.

“En wie vult dan de schoen?”
“En wie haalt de wortel er uit?”

En toen zei ze dat ze het toch wel zielig vond voor Sinterklaas.

Later die middag heeft ze haar verkleedkist uitgezocht, zomaar uit zichzelf en een te kleine prinsessejurk en een veel te klein Minnie Mouse jurkje er tussenuit gevist. De ene jurk is ze naar een meisje gaan brengen om de hoek en de andere jurk wilde ze naar haar jongere vriendinnetje brengen maar die was niet thuis.
De moeder vertelde mij later nog dat ze door de brievenbus had geroepen of A wist van het Geheim van Sinterklaas.
Ik had haar namelijk uitgelegd dat ze dat alleen aan haar moeder mocht vragen als het meisje er niet zelf bij was.

Anthe kwam thuis met het verhaal dat A nog niet weet van het Geheim van Sinterklaas. En ze nam de prinsessejurk mee terug en vroeg aan mij of ik die wilde uitwassen zodat ze die lekker fris gewassen kon geven later.

En nu zit ik hier eigenlijk nog met een weemoedig gevoel. Ik wist dat het moment ergens voor Sinterklaas 2010 zou komen maar ikzelf was er eigenlijk nog lang niet aan toe want ik was dol op het sprookje van Sinterklaas.

Written by Carina Hermse
Posted in leven | 3 Responses

Ik heb zo’n zin in appeltaart!

Deeg:

350 gram bloem
250 gram koude roomboter in stukjes
175 gram suiker
beetje zout
paneermeel
2 eieren

Vulling:

minimaal acht goudrenetten (ik doe meestal meer als in het recept staat)
100 gram suiker
100 gram rozijnen
citroensap
beetje kaneel

Bereidingswijze:

Kneed de boter, bloem, suiker, zout en 1 ei tot een samenhangende bal.
Leg deze nu ongeveer een half uur in de koelkast.
Schil de appels en snijd ze in stukjes.
Neem het bakblik en vet deze in met boter.
Bestrooi daarna het bakblik met paneermeel.
Er mag geen boter meer zichtbaar zijn!

Laat de rozijnen wellen in handwarm water, en daarna kun je bijvoorbeeld marineren in rum.

Haal het deeg uit de koelkast en rol deze plat op een bebloemde ondergrond.
Bekleed het bakblik met het deeg. Wat je overhoud leg je even apart!
Meng nu de stukjes appel, rozijnen, suiker en kaneel door elkaar en citroensap.
Vul het bakblik met het mengsel bijna tot aan de rand.
Rol nu het deeg dat je overhad weer uit op de bebloemde ondergrond.
Snijd hiervan smalle reepjes en leg deze kruislings over de appel heen.
Druk de randjes een beetje aan.

Klop het ei los en strijk het met een kwastje over het deeg zodat de taart een mooie kleur krijgt.
Zet de taart 75 minuten in de oven die op ongeveer 180 graden zet.

Written by Carina Hermse
Posted in Recepten | Tagged , , | Leave a comment

Rendang (recept van Anila gekregen)

Ingrediënten:

1 1/2 kilo sukade lappen
2 middelgrote uien, grof gehakt
4 teentjes knoflook
4 dl kokosmelk
2 tl gemalen koriander
1/2 tl venkel poeder
2 tl gemalen komijn
1/4 tl gemalen kruidnagel
4 rode chilipepers, fijngehakt
1 stengel citroengras (alleen het wit) of 4 reepjes citroenschil
1 el citroensap
2 tl geraspte palmsuiker of bruine suiker

Bereiding:

Snijd het vlees in blokjes van ca. 3 cm.
Meng ui en knoflook in een keukenmachine tot een gladde massa; voeg eventueel water toe.
Breng de kokosmelk in een grote pan aan de kook. Laat de melk op laag vuur voor de helft inkoken tot de olie en de melk scheiden. Roer af en toe. Pas op voor aanbranden.
Voeg gemalen koriander, venkel, komijn en kruidnagel toe. Roer 1 min. Roerbak het vlees 2 min. Voeg uimengsel, pepers, citroengras, citroensap en suiker toe. Laat het geheel op laag vuur 2 uur sudderen tot het vocht ingekookt is en het vlees zacht is. Roer regelmatig om aanbranden te voorkomen.

Blijf voortdurend roeren als de olie van de kokosmelk bovenkomt, anders brandt de rendang aan. Het gerecht is klaar als de olie weer is opgenomen en de rendang bruin en droog is.

Tip:

Zoals voor de meeste curry’s geldt, wordt dit gerecht lekkerder naarmate de smaken rijpen. Maak de rendang 2 of 3 dagen van tevoren en bewaar hem in de koelkast; verwarm hem op laag vuur.
U kunt de rendang maximaal 1 maand invriezen.

Written by Carina Hermse
Posted in Recepten | Tagged , , , | 1 Response

September


Zo kan ik de komende herfst goed verdragen.
Sterker nog, ik geniet intens van een dag als vandaag.
Het weer is zacht als donzen kussentjes die me teder voorbereiden.

Posted by ShoZu

Written by Carina Hermse
Posted in leven | Tagged | 1 Response

Thuis

Written by Carina Hermse
Posted in leven | Tagged | 1 Response
  • Liefde

    Ik zat op mijn hurken, want ik wilde je iets vragen.
    En ik deed je sjaal wat beter om.
    Jij betastte mijn gezicht en mijn haar met je handjes, en je zei:
    "Is nat van regen"
    En je bekeek me eens heel erg goed.

  • Verstoppen

    's Ochtends bij het aankleden
    verstopt zij mijn ene schoen.
    Ze doet namelijk een wedstrijdje met mij:
    Wie het eerst is aangekleed.
    En zo is zij de winnaar.
    Of soms dan is zij het eerste klaar
    en dan heb ik toch gewonnen.
    Want dan deed ze een wedstrijdje
    wie het laatste klaar is.

  • Haartjes

    Ik was mezelf met een washandje.
    Anthe vraagt: 'Wat doe je mama?'
    Ik zeg: 'Ik was mezelf'
    Zij zegt: 'Jij hebt allemaal haartjes' (idd, tijd om te ontharen)
    'Ja, dat klopt' zeg ik.
    Zegt Anthe:
    'Jij hebt grote haartjes, en ik heb kleine haartjes' en ze wijst op haar benen.

  • De jaszak van een kind

    * 3 dennenappels
    * 2 eikeltjes
    * glitterdraadjes
    * Een glad oranje steentje en een geribbeld grijs steentje
    * een playmobielkindje

  • Vleugels van papier

    Vanmiddag waren we op verjaardagsvisite.
    Het zusje van haar vriendin werd drie jaar oud.
    Mijn dochter verkleed als elfje door twee kleine elfenvleugels op haar rug waar ze de hele middag mee rondliep.
    We hebben daar gegeten en toen we weer thuis waren was ik bezig de was op te ruimen.

    En toen zag ik haar lopen met soortgelijke vleugeltjes op haar rug, maar nu dan van papier en een toverstokje gemaakt van een opgerold velletje typepapier.
    Mijn meisje is erg creatief en kan zich vermaken met eenvoudige dingen. Een stapel typepapier, een schaartje, plakband, plaksel en wat potloden.
    En daarmee creeert ze dan haar eigen wereld, van schoenen tot vleugels van papier.

    Ik heb daar bewondering voor.

  • Feilloos

    Ze zit bij mij achter op de fiets en ze is vervelend. Nou ja, vond ik dan op dat moment.
    Allebei moe en zij is daarbij snipverkouden.

    En ik zeg heel incorrect: "Ik vind jou niet lief"

    "Welles...", antwoordt ze.

    "...want ik zie het aan je ogen".

  • Op een blad

    We zitten in opa's auto. Ik heb haar net uit school gehaald.
    Ze zit achterin en ze zegt tegen mee:
    "Ik wil op een blad zitten."
    "Maar dat kan toch niet" zeg ik
    Ik vraag wat door naar het hoe en waarom.
    "Ik wil op een blad zitten,
    net als een kikker."

    Failed to fetch badge info from Flickr.\n
  • Flickr


    By Erik Rasmussen
  • Gebakken Dromen

  • Categories