Mijlpaal

Vandaag was het moment ineens daar dat ze naar me toe kwam en ze vroeg me:
“Mama? Zeg eens eerlijk:
Koopt Sinterklaas de cadeautjes of koop jij die?”

Pats, daar is dan dat moment dat ik nog zo lang had willen uitstellen. Ik moest haar uitleggen dat ik de cadeautjes had gekocht. Ik vertelde over het geheim van Sinterklaas.
De tranen sprongen me in de ogen en ik probeerde ze uit alle macht tegen te houden. Wat niet lukte.

Ik legde uit dat je Sinterklaas eigenlijk kunt zien als een soort sprookje; een soort toneelstukje ook waar alle grote mensen en grote kinderen aan meedoen. En ik heb haar uitgelegd hoe zij daar vanaf nu aan mee kan doen. Meedoen aan het geheim van Sinterklaas.

Ik hoop dat ik de kans ga krijgen om mooie nieuwe herinneringen voor Anthe te gaan maken het komende jaar.
Nadat ik het had uitgelegd en verteld had over het omhelsde ze me en lag zo enige minuten in mijn armen. Dat gaf mij de gelegenheid om de tranen uit te laten druppen.

“En wie vult dan de schoen?”
“En wie haalt de wortel er uit?”

En toen zei ze dat ze het toch wel zielig vond voor Sinterklaas.

Later die middag heeft ze haar verkleedkist uitgezocht, zomaar uit zichzelf en een te kleine prinsessejurk en een veel te klein Minnie Mouse jurkje er tussenuit gevist. De ene jurk is ze naar een meisje gaan brengen om de hoek en de andere jurk wilde ze naar haar jongere vriendinnetje brengen maar die was niet thuis.
De moeder vertelde mij later nog dat ze door de brievenbus had geroepen of A wist van het Geheim van Sinterklaas.
Ik had haar namelijk uitgelegd dat ze dat alleen aan haar moeder mocht vragen als het meisje er niet zelf bij was.

Anthe kwam thuis met het verhaal dat A nog niet weet van het Geheim van Sinterklaas. En ze nam de prinsessejurk mee terug en vroeg aan mij of ik die wilde uitwassen zodat ze die lekker fris gewassen kon geven later.

En nu zit ik hier eigenlijk nog met een weemoedig gevoel. Ik wist dat het moment ergens voor Sinterklaas 2010 zou komen maar ikzelf was er eigenlijk nog lang niet aan toe want ik was dol op het sprookje van Sinterklaas.

This entry was posted in leven. Bookmark the permalink. Post a comment or leave a trackback: Trackback URL.

2 Comments

  1. Annelies
    Posted 30/01/2010 at 22:57 | Permalink

    Mooi verhaal toch weer !

  2. Dayenne
    Posted 01/02/2010 at 20:13 | Permalink

    Dit is de beste tijd van het jaar om het te vertellen!!! Fijn dat ze uit zichzelf naar je toe kwam en idd je hebt het prachtig opgeschreven!

One Trackback

Post a Comment

Your email is never published nor shared. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

*
*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

  • Liefde

    Ik zat op mijn hurken, want ik wilde je iets vragen.
    En ik deed je sjaal wat beter om.
    Jij betastte mijn gezicht en mijn haar met je handjes, en je zei:
    "Is nat van regen"
    En je bekeek me eens heel erg goed.

  • Verstoppen

    's Ochtends bij het aankleden
    verstopt zij mijn ene schoen.
    Ze doet namelijk een wedstrijdje met mij:
    Wie het eerst is aangekleed.
    En zo is zij de winnaar.
    Of soms dan is zij het eerste klaar
    en dan heb ik toch gewonnen.
    Want dan deed ze een wedstrijdje
    wie het laatste klaar is.

  • Haartjes

    Ik was mezelf met een washandje.
    Anthe vraagt: 'Wat doe je mama?'
    Ik zeg: 'Ik was mezelf'
    Zij zegt: 'Jij hebt allemaal haartjes' (idd, tijd om te ontharen)
    'Ja, dat klopt' zeg ik.
    Zegt Anthe:
    'Jij hebt grote haartjes, en ik heb kleine haartjes' en ze wijst op haar benen.

  • De jaszak van een kind

    * 3 dennenappels
    * 2 eikeltjes
    * glitterdraadjes
    * Een glad oranje steentje en een geribbeld grijs steentje
    * een playmobielkindje

  • Vleugels van papier

    Vanmiddag waren we op verjaardagsvisite.
    Het zusje van haar vriendin werd drie jaar oud.
    Mijn dochter verkleed als elfje door twee kleine elfenvleugels op haar rug waar ze de hele middag mee rondliep.
    We hebben daar gegeten en toen we weer thuis waren was ik bezig de was op te ruimen.

    En toen zag ik haar lopen met soortgelijke vleugeltjes op haar rug, maar nu dan van papier en een toverstokje gemaakt van een opgerold velletje typepapier.
    Mijn meisje is erg creatief en kan zich vermaken met eenvoudige dingen. Een stapel typepapier, een schaartje, plakband, plaksel en wat potloden.
    En daarmee creeert ze dan haar eigen wereld, van schoenen tot vleugels van papier.

    Ik heb daar bewondering voor.

  • Feilloos

    Ze zit bij mij achter op de fiets en ze is vervelend. Nou ja, vond ik dan op dat moment.
    Allebei moe en zij is daarbij snipverkouden.

    En ik zeg heel incorrect: "Ik vind jou niet lief"

    "Welles...", antwoordt ze.

    "...want ik zie het aan je ogen".

  • Op een blad

    We zitten in opa's auto. Ik heb haar net uit school gehaald.
    Ze zit achterin en ze zegt tegen mee:
    "Ik wil op een blad zitten."
    "Maar dat kan toch niet" zeg ik
    Ik vraag wat door naar het hoe en waarom.
    "Ik wil op een blad zitten,
    net als een kikker."

    Failed to fetch badge info from Flickr.\n
  • Flickr


    By Erik Rasmussen
  • Gebakken Dromen

  • Categories