Gelukkig regent het geen katten en honden.
Ik zit op mijn vertrouwde plekje te staren.
De lucht buiten verandert van donkergrijs naar weer iets witter.
Ik luister naar de stilte, de vogels buiten en het tikken van de klok.
Een kopje thee inschenken, omkijken naar de poezen die op de bank opgerold liggen, ieder aan een zijde. De jongste kijkt me met haar kopje ondersteboven met bijna dichtgeknepen ogen aan. De ander ligt in diepe slaap.
Ik kan erbij gaan liggen, mezelf oprollen, naar het plafond staren, slapen eventueel. Maar liever zit ik hier de tijd te verpeinzen.
Het is nog wat lichter geworden buiten.
One Comment
Dat is mooi verbeeldend geschreven.